Vol
Na twee jaar stilstaan mogen we eindelijk weer naar Spanje. Op het vliegveld Rotterdam-Den Haag hebben ze bepaald niet stilgestaan, zo blijkt.
Lekker klein overzichtelijk vliegveld, om half twee vliegen, dan is half twaalf arriveren ruim op tijd. Parkeerplaats reserveren? Nee joh, altijd plek op Lang Parkeren. Aldus rijden wij naar P3, die verplaatst blijkt, wat al een eerste aanwijzing is dat er iets fout gaat. We komen er niet in, alles is vol. De paniek slaat toe. We zien toch echt lege plekken, hoezo vol? Op de automaat maar es gedrukt op het communicatieknopje. Dame: ‘Nee, vol is vol, de lege plekken zijn gereserveerd. Rijd naar de parkeerplaats bij het metrostation en neem daar de bus.’
Wij natuurlijk eigenwijs, rijden naar de parkeerplaats waar vroeger lang werd geparkeerd en stranden opnieuw bij een slagboom. Nu hoeven we niet eens meer een knopje in te drukken, want dezelfde stem schalt ons spontaan tegemoet: ‘Nee, álles is vol, hier ook, en ik zag dat u ook nog over het voetpad reed, ga nu gewoon naar het metrostation!’ Nu we weten dat we gevolgd worden door camera`s, besluiten we om de aanwijzingen te volgen.
Inmiddels bloednerveus - de tijd dringt - vinden we de metro-parking, 18 euro per dag, kan er ook nog wel bij. Maar waar is die bushalte? We gaan maar weer es bellen. En ja hoor, weer diezelfde dame. ‘Goed gedaan hoor, en nu naar de bushalte verderop, steek het kruispunt over bij de stoplichten.’ Geen kruispunt te zien echter. ‘Kruispunt met stoplichten?’, vraag ik wanhopig. Haar behulpzame antwoord: ‘Stoplichten ja, dat zijn van die rood-oranje-groene lichtjes’, doet ons vermoeden dat we niet langer voor vol worden aangezien.
Gelukkig zijn we al met al net op tijd om in te checken.
Schrijf u in voor de nieuwsbrief en ontvang de laatste nieuwtjes en tips!